غزل دیدی که رفت دل از بر من

ندید افسوس  او چشم تر من

مرا سوزاند از سوز زمستان

بیا بنگر تو این خاکستر من



فراق





منکه از داغ فراق تو همه میمیرم

بخدا از خود و از زندگیم من سیرم

تا بکی گوشه ی ویرانه بمانم من زار

بذر غم را که ز باغ دل خود میگیرم



یار





دل به هر یار که بستم ز جفا داد شکستم

باز ماندم سر عهدم ، نه شکستم نه گسستم

چشمه خون شده آخر دل تنهای حزینم

خون دل میخورم و نیست عجب، باده به دستم
   

نظرات شما عزیزان:

عرفانی

ساعت12:54---2 آبان 1390

خانم همطاف عزیزم ممنونم بزرگوارید

عرفانی

ساعت12:53---2 آبان 1390

سلام استاد سرخی ممنونم از شما بزرگوار برقرار باشید در پناه حق

جعفر سرخی

ساعت16:30---27 مهر 1390

درود بر عرفانی عزیز :
رباعی زیبایی است . نقصی در وزن و قافیه ندارد . اما محتوی را می توان زیبا تر نوشت . یعنی با حذف حروف اضافه و حروف ربط و مانند آن می توان محتوی را پر قدرت کرد . مثلا چنین :
======================
ز هجر دلبرم خون شد بر من
ندیدم ناله و چشم تر من
بسوخت از داغ هجرانش دل و دین
بیا بنگر کنون خاکستر من
=====================
م در ندیدم مفعول است ندید مرا
====================
البته نظر شخصی است . ممنونم به امید دیدار بعدی
ن ـ ـ ـ ن ـ ـ ـ ن ـ ـ

همطاف

ساعت9:06---27 مهر 1390

[وب سایت]

درود خانم عرفانی عزیز
همیشه می خوانمت

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: